Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Daylight Misery & Dimlight & Fallen Arise @ 7 Sins, Athens / 18/12/2010

7 Sins, η ώρα 20.00, και καθόμασταν απ’έξω καμιά 50 αριά άτομα σε πηγαδάκια, περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες. Κρύο αρκετό, αλλά ώρα με την ώρα ο κόσμος ολοένα και αυξανόταν, γεγονός πολύ ενθαρρυντικό για τις, εν τέλει, 3 ελληνικές μπάντες της αποψινής βραδιάς. Σημειώνουμε αρχικά πως οι Scar Of The Sun που θα εμφανιζόταν τελευταίοι στο live, ακύρωσαν την εμφάνισή τους, λόγω προβλήματος υγείας. Οπότε στο live αυτό εμφανίστηκαν με τη σειρά: Fallen Arise, Dimlight και Daylight Misery.

Οι Fallen Arise ξεκίνησαν με το “My Fall”, καλοσωρίζοντας θερμά το κοινό. Η Evelyn, πέρα από την εξαιρετική της φωνή, έδειξε και την πολύ ζεστή της παρουσία στη σκηνή, μοιράζοντας χαμόγελα στο κοινό. Μεγάλη στιγμή της εμφάνισής τους ήταν το “Never Forget Me”, μια μοναδική ατμοσφαιρική μπαλάντα, μόνο πλήκτρα και φωνή. Η Evelyn ζήτησε να χαμηλώσουν να φώτα κάτι που έδωσε μια ακόμα πιο ατμοσφαιρική νότα και το κοινό φάνηκε να το απολαμβάνει.

Η διασκευή που επέλεξαν να μας χαρίσουν οι Fallen Arise ήταν το “Beauty And The Beast” των Nightwish και πραγματικά με εντυπωσίασε που δεν επέλεξαν κάτι πολυπαιγμένο όπως πχ “Dark Chest Of Wonders” ή ακόμα χειρότερα το “Nemo”. Μπορώ να πω πως δεν με άφησε 100% ικανοποιημένη, όμως ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια.


Ένα μελανό σημείο στην εμφάνιση αυτή ήταν πως δεν ακουγόταν πολύ δυνατά ο Jon, ο τραγουδιστής των Fallen Arise, παρ’όλα αυτά απ’όσα μπορέσαμε να ακούσουμε, ήταν σε πολύ καλή φόρμα.

Οι Fallen Arise έκλεισαν με το “Heavens Away”, ένα πολύ δυναμικό τους κομμάτι, σε ένα σχεδόν γεμάτο 7 Sins που χειροκροτούσε θερμά. Ένα πολύ καλό, δυνατό ξεκίνημα και ένα καλό lead in για την μπάντα που ακολουθούσε.



Την σκυτάλη πήραν οι Dimlight, στην τελευταία τους εμφάνιση για το 2010 αλλά και μέχρι την κυκλοφορία του 2ου τους δίσκου, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, όπως αποκάλυψε ο Invoker, θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο του 2011. Ένα ιδιαίτερο intro, σχεδόν σαν να βλέπεις θεατρική παράσταση, με καπνούς παντού στη σκηνή, χαμηλά φώτα και ξαφνικά η κραυγή του Invoker που μας «ξυπνά» απότομα! Κιθάρα, μπάσο και drums τρελαίνονται, στο “Path Of Ritual”. Η Sanna, αν και ιδιαίτερα μικροσκοπική, γέμισε τη σκηνή με τη παρουσία της, καθώς δεν στάθηκε ούτε ένα λεπτό σε ένα σημείο καθ’όλη τη διάρκεια του live.



Μια από τις καλύτερες στιγμές του live το αγαπημένο των περισσότερων fans: "Absense Of Light", το οποίο οι Dimlight φροντίζουν να το παρουσιάζουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο πιο...σκηνοθετημένο από τα υπόλοιπα κομμάτια. Ο κόσμος συμμετείχε σε κάθε κομμάτι με αποκορύφωμα το “R.I.D.” όπου η Sanna γύρισε το μικρόφωνο στο κοινό και τραγουδούσε μαζί της. Οι Dimlight κέρδισαν τις εντυπώσεις με μία εξαιρετική σκηνική παρουσία, με μια απόδοση πολύ ανώτερη από το live στην Ιερά Οδό του Σεπτεμβρίου (1st Hellenic Metal Bands Festival) από όλα τα μέλη και αποθεώθηκαν! ‘Ομως και εκείνοι δεν άφησαν έτσι το κοινό τους. Έδωσαν μια πρώτη γεύση από το 2ο δίσκο τους με τα “Agonize” και “Lucid Dreams”, με το 2ο, κατά τη γνώμη μου να εντυπωσιάζει περισσότερο.

Σε αυτό το σημείο να πω και ένα μεγάλο μπράβο για τον εξαιρετικό ήχο της συναυλίας, που, παρ’όλο που στεκόμουν δίπλα από ένα ηχείο, δεν με ενόχλησε καθόλου, ο ήχος ήταν πάρα πολύ καθαρός.

Σιγά σιγά αρχίζουν οι φίλοι των Daylight Misery να μαζεύονται μπροστά και να σχηματίζουν «κερκίδα»! Για να είμαι ειλικρινής, ήταν η πρώτη επαφή που είχα με το συγκεκριμένο group και ανυπομονούσα να δω περί τίνος πρόκειται! Ευτυχώς αυτό που είδα με αποζημίωσε και με το παραπάνω. Ο τρομερός Βασίλης Μάζαρης τα έδωσε όλα επί σκηνής, σε ένα συνεχές πάρε δώσε με το κοινό, το οποίο κυριολεκτικά είχε πορωθεί.

Αγάπησα τον λίγο Paradise Lost, λίγο Amorphis, λίγο Rotting Christ ήχο και ύφος φυσικά, καθώς και τα εκπληκτικά πλήκτρα από τον Q-Snc, που έδεναν το αποτέλεσμα τέλεια. Με δεδομένο φυσικά τον πολύ καλό ήχο του live και πάλι.

Το “Meadows Of Desire” (το οποίο όπως ανέφερε και ο Βασίλης είναι το video clip τους) ξεσήκωσε το κοινό που τραγουδούσε μαζί τους και καπάκι έρχεται μια εκπληκτική διασκευή του Nemecic από Rotting Christ όπου πλέον όλο τo 7 Sins χοροπηδούσε με τον ρυθμό! Πραγματικά γούσταρα απίστευτα!



Κατά τις 23.30 είχε ήδη τελειώσει το live, και ξανασχηματίστηκαν τα πηγαδάκια έξω από το 7Sins. Δεν θα ήθελα να πω μεγάλα λόγια, παρά μόνο πως οι μπάντες αυτές έχουν στο δυναμικό τους κάτι λιγότερο από 5ετία το καθένα. Στο live δεν φάνηκε, παρά μόνο επαγγελματισμός και συνέπεια σε αυτό που κάνουν και σεβασμός προς το κοινό. Και οι 3 μπάντες, η καθεμία στο είδος της και με τον τρόπο της, τα έδειξαν αυτά.

Setlists

Fallen Arise

1. Intro

2. My Fall

3. Ethereal (Always Remain)

4. Night-touched

5. Never Forget Me

6. Eternal Sins

7. Beauty And The Beast (Nightwish Cover)

8. Heaven's Away

Dimlight

1. Intro

2. Path Of Ritual

3. Confessions

4. Dimlight

5. Absense Of Light

6. Lost In A Dream

7. R.I.D.

8. Dark Emotion

9. Agonize

10. Lucid Dreams

Daylight Misery

1. The Minority Of A (Intro)

2. Depressive Icons

3. Endless Fairytale

4. Miserablia

5. The Ar / Infinity

6. Drop Dead

7. Futile Salvation

8. Meadows Of Desire

9. Nemecic (Rotting Christ Cover)

10. Encore: Meadows Of Desire


Κείμενο: Δευτεραίου Δέσποινα

Φωτογραφίες: Δευτεραίου Δέσποινα - Πέτρος Μελίδης

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Uli Jon Roth - Leaving Tomorrow Live @ Ζυγός 1/12/2010


Έχοντας επηρεάσει το σκληρό ήχο, όσο λίγοι, με το χαρακτηριστικό του παίξιμο, κυρίως μέσω της καθοριστικής συνεισφοράς του στα μνημειώδη 70’s SCORPIONS albums αλλά και μέσω των προσωπικών του δισκογραφικών επιτευγμάτων, ο Uli Jon Roth κατατάσσεται δίχως αμφισβήτηση στη λίστα με τους καλύτερους και πιο επιδραστικούς κιθαρίστες όλων των εποχών.
     
 Πρώτη μέρα του τελευταίου μήνα του έτους λοιπόν, και αρκετός κόσμος ανέμενε την full-band εμφάνιση του θρυλικού Γερμανού. Οι Έλληνες Leaving Tomorrow ήταν η μπάντα που άνοιξε τη βραδιά. Τα 5 τραγούδια που ακούσαμε ήταν ένα αρκετά καλό δείγμα  ταξιδιάρικου και νοσταλγικού  hard/prog rock με έντονο 70’s feeling  κερδίζοντας άξια το χειροκρότημα των παρευρισκομένων.
     
 Λίγο μετά τις 22.30  ο αειθαλής κιθαρίστας μαζί με τους μουσικούς που τον συνόδευαν πατά το σανίδι κάτω από έντονες επευφημίες, φωνές και δυνατό χειροκρότημα. Ονειρική αρχή για τους φανατικούς των Scorpions με τα “Pictured Life”, ”Catch Your Train” & “The Sails Of Charon” να ξεσηκώνουν για τα καλά το κοινό. Η απόδοση του Ιταλού τραγουδιστή ήταν αρκετά ικανοποιητική αν και τα συγκεκριμένα κομμάτια ακούγονται ξένα σε πολλούς, όταν η ερμηνεία είναι άλλη από την αυθεντική του Klaus Meine. Συνέχεια με προσωπικές του συνθέσεις χωρίς ποτέ να ξεχνά τον μεγάλο “δάσκαλο” του Jimi Hendrix. Οι δύο επιπλέον  κιθάρες επί σκηνής, που άλλοτε ηχούσαν περιττές και άλλοτε συνόδευαν τον Γερμανό σε όμορφες τρισολίες, προσέφεραν ωραίες αλλαγές στα μακροσκελή κατά κύριο λόγο solos. Συχνά έπαιρνε θέση πίσω από το μικρόφωνο χαρίζοντας μας τα ιδιότυπα φωνητικά του και σε όλη τη διάρκεια μας υπενθύμιζε με τον καλύτερο τρόπο την ερωτική του σχέση με την εξάχορδη θεά (αν και η δικιά του sky guitar είναι αρκετά διαφορετική).
    
 Το set βασίστηκε κυρίως σε παλιά κομμάτια των “σκορπιών”, που δυστυχώς δεν θα ακούγαμε ποτέ live αν δεν ήταν o Roth. Αξεπέραστοι ύμνοι όπως τα :”In Trance”, “Fly To The Rainbow” & “Well Burn The Sky” ικανοποίησαν αλλά και συγκίνησαν με το παραπάνω το κοινό. Μεγάλη έκπληξη της βραδιάς ήταν εκτέλεση του “Kojo No Tsuki” (ιαπωνικό folk κομμάτι που είχαν συμπεριλάβει οι SCORPIONS στο live album τους “Tokyo Tapes”). Το γεγονός ότι δεν υπήρχε οργανωμένο set list, όπως μας πληροφόρησε ο τρίτος (Έλληνας) κιθαρίστας, αλλά ούτε και χρόνος για πρόβες οδήγησαν τη μπάντα στο να εκτελέσει ξανά (?!) το “Catch Your Train” μιας και ο κόσμος διψούσε για περισσότερη μουσική.

Μέσα  στις περίπου 2.30 ώρες απολαύσαμε τον Roth και την παρέα του σε ένα άκρως ικανοποιητικό set list που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό. Δυστυχώς όμως η βραδιά δεν ήταν τόσο ιδανική όσο τα τραγούδια που μας χάρισαν και αυτό εξαιτίας του ΤΡΑΓΙΚΟΥ ήχου, ο οποίος στο μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς ήταν εκκωφαντικός ενώ σε άλλα σημεία πλησίαζε την πλήρη κώφωση. Αν και ήταν το μόνο-αλλά βαρύ-ατόπημα της βραδιάς πιστεύω πως έπρεπε να σημειωθεί και αυτό γιατί ήταν πραγματικά κρίμα να βλέπεις κόσμο να κλείνει τα αυτιά του λόγω τρελής έντασης την ώρα που ακούγονταν  ανεπανάληπτα και ιστορικά τραγούδια. 


Leaving Tommorow Setlist :

Ahead Of Time
The Dying Sun
Swimming Home
Navigator
Tommorow

Uli Jon Roth Setlist :

Pictured Life
Catch Your Train
The Sails Of Charon
Fire Wind
All Along The Watchtower
If 6 Was 9/Little Wing
I've Got To Be Free
Enola Gay - HIroshima Today
Solo Keyboards
We'll Burn The Sky
In Trance
Fly To The Rainbow
Polar Nights
Dark Lady

Encore:
Kojo No Tsuki
Catch Your Train
S

 Κείμενο : Αντώνης Κοντογιάννης