Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

W.A.S.P./Cyanide 4 Live @ FUZZ CLUB 29-10-2010

Ύστερα από πολύ τρέξιμο έφτασα στο Fuzz Club περίπου στις 20.00 η ώρα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κοινού είχε ήδη εισέλθει .Κόσμος ανακατεμένος, μικροί και μεγάλοι, γνωστές και καινούργιες φάτσες, glam-άδες και κλασσικοί.

Ώρα 20.30. Από τα ηχεία ακούγεται το βασικό θέμα του Requiem for a dream και οι γνωστοί στο ευρύ κοινό Cyanide 4 βγαίνουν στη σκηνή αρκετά ορεξάτοι με σκοπό να παρουσιάσουν τη δουλειά τους (Critical Mental Erosion EP) αλλά και να ζεστάνουν τον κόσμο για τη συνέχεια. Μπάντα που έχει αρκετή εμπειρία  στις live εμφανίσεις μιας και εκτός των άλλων έχουν μοιραστεί τη σκηνή με μεγάλα ονόματα (βλ. Scorpions, Lizzy Borden, Crashdiet). Παίζοντας 8 κομμάτια (FFL, Wasting My Time κ.α.) σε μόλις μισή ώρα πρόσφεραν δυνατό και γρήγορο glam metal κερδίζοντας ,το άλλοτε χλιαρό, άλλοτε έντονο χειροκρότημα του κοινού. Κακά τα ψέματα. Το είδος στο οποίο επιδίδονται δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας. Παρ’όλα αυτά είχαν  μια πολύ καλή  και επαγγελματική εμφάνιση.
Ήρθε η στιγμή για το βαρετό σε όλους, αλλά απαραίτητο, sound check κατά τη διάρκεια του οποίου από τα ηχεία έπαιζε κάτι σαν hip hop/lounge κομμάτια, ΤΕΛΕΙΩΣ άκυρα για τη βραδιά αυτή. Ευτυχώς όμως ο κόσμος φώναζε ρυθμικά  το όνομα του Blackie Lawless σκεπάζοντας λίγο τη μουσική και ζεσταίνοντας τον αειθαλή front man των WASP.

Ένα υπερηχητικό ποτ πουρί κομματιών των WASP μας ξυπνά για τα καλά και το θρυλικό συγκρότημα ξεχύνεται στη σκηνή (με τον Blackie να φορά ένα επετειακό, για τα 28 χρόνια του group, μπλουζάκι) χτυπώντας αρχικά με το On Your Knees και χωρίς διακοπή έρχεται το The Real Me. Ο Blackie έχει πάρει μαζί του το κοινό, το οποίο έχει αφεθεί ολοκληρωτικά στα χέρια του έτοιμο για μια ακόμη ξέφρενη Heavy Metal βραδιά. Χωρίς περιττές διακοπές  συνεχίζουν με τα: L.O.V.E. Machine (χαμός), Crazy, Live To Die Another Day,Wild Child (πανικός) ενώ στο video wall απολαμβάνουμε (video clip των τραγουδιών και άλλα πολλά). Επιστροφή για λίγο στο παρών με το “προφητικό” Babylons Burning από τον τελευταίο δίσκο.

Οι WASP είχαν επισκεφθεί σχετικά πρόσφατα τη χώρα μας (πριν ένα χρόνο περίπου) και το set list δεν είχε μεγάλες διαφορές με τώρα. Είδα όμως ένα κοινό να διψά πραγματικά και για είδωλα όπως ο Blackie αλλά και για αληθινό heavy metal όπως  η μουσική των WASP.

Έχει έρθει η ώρα του Jonathan (βλ. Crimson Idol). Στις οθόνες βλέπουμε την αρχή του clip, το κοινό  παραληρεί, η ατμόσφαιρά ηλεκτρίζεται όσο δεν πάει και το The Idol ξεκινά. ΟΛΟΙ οι παρευρισκόμενοι συμμετέχουν ενεργά και δυνατά. Κλείνω τα μάτια μου στο ρεφρέν και παρασύρομαι από τις φωνές και ένα απέραντο συναίσθημα αγάπης για αυτή τη μουσική με πλημμυρίζει. Στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα. Στο τελείωμα του τραγουδιού ο Doug Blair (κιθάρα) μας χάρισε ένα εξαιρετικό solo και γνώρισε άξια την αποθέωση από τον κόσμο. Και εκεί που όλοι ταξιδεύουμε έρχεται το I Wanna Be Somebody να μας κάνει να χοροπηδάμε σαν παιδιά και να τραγουδάμε όσο πιο δυνατά γίνεται. Έγινε και ένα “παιχνίδι” του Blackie με το κοινό για το ποιά μεριά (αριστερή ή δεξιά) είναι η πιο φωνακλάδικη (μάλλον επικράτησε η δεξιά).

Το συγκρότημα πάει λίγο πίσω για τις απαραίτητες ανάσες καθώς πλησιάζει η ώρα του encore.Στο video wall βλέπουμε πληροφορίες για τον πολύνεκρο αμερικανικό εμφύλιο (1861-1865)   και το έπος Heavens Hung In Black ακολουθεί. Έντονα συναισθηματικό κομμάτι συνοδεύεται από videos  με όλα τα δεινά του πολέμου σε πρώτο πλάνο. Για να κλείσει όμως η βραδιά σχεδόν όπως άρχισε τι καλύτερο από το Blind In Texas και το κέφι πάλι στα ύψη.

Συνολικά ήταν μια άκρως διασκεδαστική (με την πραγματική έννοια της λέξης) και συγκινητική βραδιά, με ένα δεμένο group, με ένα γεμάτο club , σχετικά καλό ήχο (αν και έκαναν την εμφάνιση τους ενοχλητικοί μικροφωνισμοί κατά τη διάρκεια του set) και με έναν αγέραστο Blackie Lawless που ξέρει όσο λίγοι να δίνουν στο κοινό αλλά και να παίρνουν από αυτό τα μέγιστα.   

Setlist :


1) On Your Knees
2) The Real Me
3) L.O.V.E. Machine
4) Crazy
5) LIve To DIe Another Day
6) Wild Child
7) Babylon's Burning
8) The Idol
9) I Wanna Be Somebody


Encore:


10) Heaven's Hung In Black
11) Blind In Texas

Κείμενο : Αντώνης Κοντογιάννης

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Scorpions live @ S.E.F. , Athens 27/10/2010

Η προγραμματισμένη για τις 6 Οκτωβρίου ,αρχικά, συναυλία των γερμανών θρύλων SCORPIONS πραγματοποιήθηκε την 27η,  τελικά, του ίδιου μήνα. Ο καιρός μας τα χάλασε λίγο. Η βροχή όσο περνούσε η ώρα ολοένα και δυνάμωνε. Τίποτα όμως δεν θα εμπόδιζε τους χιλιάδες οπαδούς (μικρούς και μεγάλους) να δώσουν το παρών στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το βράδυ της Τετάρτης.

Το στάδιο έχει σχεδόν γεμίσει και το κοινό ζεσταίνεται υπό τους ήχους των AC-DCMetallica κ.α. που μας κρατούν παρέα από τα ηχεία. Ελάχιστα λεπτά μετά τις 22.00 και τα φώτα σβήνουν. Στο video wall (στο πίσω μέρος της σκηνής) παίζονται αποσπάσματα από το περίφημο US Festival του 1983 (San Bernardino-California). Τα jet απογειώνονται ,σχεδόν όπως τότε, και οι SCORPIONS ξεχύνονται στη σκηνή με το Sting In The Tail (από το ομώνυμο και τελευταίο κατά τα λεγόμενα τους album).Το κοινό γίνεται ένα με τη μπάντα από την πρώτη νότα (όπως πάντα). Ακολουθεί το Make It Real και το κοινό αρχίζει να παίρνει τα πάνω του για τα καλά! Ο Klaus Meine έπειτα, μας καλησπερίζει στα ελληνικά και με το Bad Boys Running Wild δίνουν συνέχεια. Ακολουθούν τα κλασσικά κομμάτια (και ποια δεν είναι?) The Zoo, Coast To Coast (στο τέλος του οποίου ο James Kottack  κατέβηκε από τα drums αγκαλιά με την ελληνική σημαία δίνοντας στο κοινό ακόμα μια αφορμή να τους αποθεώσει ) & Loving You Sunday Morning. Μετά από ένα ειλικρινές ευχαριστώ στον κόσμο για την αγάπη και την υπομονή του οι ταχύτητες πέφτουν. The Best Is Yet Τo Come (και κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα τι μπορεί να εννοούν μιας και σταματούν την επιτυχημένη πορεία τους). Πολύ όμορφη στιγμή στο τέλος με τον Klaus να τραγουδά acapella και το κοινό να ακολουθεί ευτυχισμένο. Οι υποψιασμένοι ξέρουν πως ήρθε η ώρα για μερικές μπαλάντες. Οι SCORPIONS μαζεύονται στο μπροστινό μέρος της σκηνής (ζεστή και πολύ οικεία κατάσταση) και μας χαρίζουν το Send Me An Angel, με τον Kottack (σε καρέκλα!!) στα δεύτερα φωνητικά και παίζοντας κάτι σαν τουμπερλέκι (δεν είδα καλά).  Holiday  (με την ηλεκτρική συνέχεια του) και το κοινό ακολουθεί πιστά τον Klaus Meine.  Αξίζει να σημειωθεί πως η φωνή του παραμένει σε εξαιρετικά επίπεδα, αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας και την ηλικία του (62!). Ο γνωστός στους περισσότερους πρόλογος για το τοίχος του Βερολίνου και το τραγούδι που πάντα θα συνοδεύει τις κραυγές για ειρήνη, Wind Of Change. Σιγά-σιγά  η μπάντα  γκαζώνει και έρχεται το Raised On Rock, ενώ στο video wall παρακολουθούμε στιγμές από το αξέχαστο World Wide Live. Η κιθάρα τους Jabs βγάζει ένα πολύ οικείο riff , η μπότα από τα τύμπανα χτυπά ρυθμικά και έχει φτάσει η ώρα για πάρτι και Tease Me Please Me. Ακολουθεί το Dynamite με ξέφρενη ένταση και αδιάκοπο ‘’δικασίδι’’.

  Ήταν η έκτη φορά που τους έβλεπα και η πρώτη ήταν πάλι στο ΣΕΦ. Ήξερα πάνω κάτω τι να περιμένω. Αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστη έκπληξη. Drum Solo με ένα τρελό roller coaster στις οθόνες (το τρελό τρένο του rock nroll όπως λένε οι ίδιοι) και με τον Kottack να δίνει σάρκα και οστά σε γνωστά εξώφυλλα των γερμανών (όπως: Fly To The Rainbow, Lovedrive, Crazy World, Animal Magnetism & Humanity). Άψογη σκηνοθετικά δουλειά και αρκετά διασκεδαστική μπορώ να πω. Οι σειρήνες βαράνε με μανία και οι SCORPIONS μας κεντρίζουν δυνατά με το Blackout. Με ένα παλαβό Schenker να  τρέχει πάνω κάτω φορώντας τη γνωστή από το εξώφυλλο μουτσούνα με τις γάζες και τα πιρούνια. Μικρό σε διάρκεια αλλά βροντερό σε ένταση solo από τον  Matthias εισαγωγή για το Big City Nights στο τέλος του οποίου είδαμε την θρυλική πυραμίδα, κάτι που περίμενα στο The Zoo. Καληνύχτες και ευχαριστίες προετοιμάζουν το έδαφος για το κλασσικό πλέον encore Still Loving You/Rock You Like A Hurricane. Το συγκρότημα σηκώνει με υπερηφάνεια στον ουρανό του ΣΕΦ τα πανό των οπαδών τους (ένα μάλιστα έγραφε:Goodbye SCORPIONS - Forever Young) καθώς και την ελληνική σημαία. Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά ηλεκτρισμένη καθώς όλοι ξέρουν (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά.

Το ρολόι δείχνει λίγα λεπτά πριν τις 00.00 και ο χρόνος της συναυλίας πέρασε αστραπιαία. Στην περίπτωση των SCORPIONS όμως φαίνεται ο χρόνος να έχει σταματήσει όχι μόνο για τους ίδιους , αφού λυσσάνε ακόμα στη σκηνή,  αλλά και για τη διαχρονική μουσική τους που έχει μεγαλώσει και θα μεγαλώσει ακόμα πολλές γενιές εμφυτεύοντας, εκτός από το μέταλλο, πίστη στις αξίες, αγάπη για ότι μας εμπνέει , επιμονή στους στόχους κ.α. Είμαι λίγο μουδιασμένος από το τσίμπημα αυτό και τη σκέψη του τέλους αυτής της τρελής πορείας και το μόνο που μπορώ να πω για όσα έδωσαν είναι ένα τεράστιο και βγαλμένο από την καρδιά (που πάντα θα τους κουβαλά) ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Set list :
1) Sting In The Tail
2) Make It Real
3) Bad Boys Running Wild
4) The Zoo
5) Coast To Coast
6) Loving You Sunday Morning
7) The Best Is Yet To Come
8) Send Me An Angel
9) Holiday
10) Wind Of Change
11) Raised On Rock
12) Tease Me Please Me
13) Dynamite
14) Drum Solo/Blackout
15) Guitar Solo/Big City Nights

Encore:
16) Still Loving You
17) Rock You Like A Hurricane


Κείμενο : Αντώνης Κοντογιάννης