Στην Αθήνα που άφηνε πίσω της μια πρωινή βροχή και το μυαλό πολλών Παναθηναϊκών, στην Βαρκελώνη του ευρωπαϊκού ημιτελικού (τι μας λες τώρα θα πουν πολλοί), ένα γερμανικό βάλσαμο ετών, ερχόταν να θυμίσει με την μουσική του πως οι συμπάθειες δεν ξεχνιόνται ποτέ ακόμα και αν τα τελευταία εισιτήρια που είχαν μείνει διαθέσιμα έφτασαν τα 40€ και όσοι πρόλαβαν καλά έκαναν. Στα δισκοπωλεία τα εισιτήρια είχαν τελειώσει από τις 4 το μεσημέρι. Όσοι πάλι δεν πρόλαβαν είχαν μια ακόμη ευκαιρία την επόμενη μέρα να πάρουν ένα εισιτήριο μιας και οι διοργανωτές της συναυλίας λόγω του όγκου της ζήτησης φρόντισαν να δώσουν μια παράταση της εμφάνισης των Blind Guardian.
Πράγματι το Fuzz κατά τις 8 άρχιζε να γεμίζει με γρήγορους ρυθμούς και κάθε τετραγωνικό του χώρου καλύφθηκε μέχρι που δεν άφηνε πολλά περιθώρια μετακίνησης σε κανέναν. Ακόμα και στις εξόδους κινδύνου για όσους έχουν βρεθεί στον συγκεκριμένο χώρο, πίσω από την σκηνή υπήρχε κόσμος. Η αλήθεια είναι πώς 20:30 έναρξη της συναυλίας δεν έγινε. Λίγα sound check στην αρχή φωνές από τον όχλο, και πάλι έλεγχος στα κρουστά και στις κιθάρες και να φωνές από κάτω και λίγα υγρά για τους μουσικούς και κάποια νοήματα των τεχνικών με τους φακούς στα μούτρα των ηχοληπτών ώσπου μια ώρα αργότερα και συγκεκριμένα στις 21:20 η μπάντα από το Κρέφελντ της Δυτικής Γερμανίας πατάει σκηνή. Οι φωνές έπιασαν τόπο;
Ένας-ένας με την αρχή να κάνει ο Frederik Ehmke στα drums, παίρνουν τη θέση τους. Ο κοντοκουρεμένος και αγαπητός σε όλους Hunsi Kursch είναι ο άνθρωπος που πολλοί μάλλον θα ψάχνουν τα πρώτα λεπτά να αντικρύσουν. Βεβαίως και τον André Olbrich ο οποίος μπήκε από τους πρώτους και πήρε την θέση του στα αριστερά αλλά και τον Marcus Siepen που έκατσε αντίθετα, αλλά με τον Hunsi είναι η φωνή που τα κάνει όλα. Μια αειθαλής φωνή που πότε ανέβαζε σε ψηλούς τόνους και πότε κατέβαζε, μελωδικά όλα αυτά, όπως έκανε πάντα, χωρίς λάθη. Μια ζωντανή φιγούρα που καθόταν να δώσει μικρόφωνο στους φίλους του που τραγουδούσαν μαζί του και έμπαινε δυναμικά στρέφοντας το μικρόφωνο στο στόμα του, γέρνοντας τον κορμό του για να βγάλει δύσκολες και ψηλές νότες.
Sacred worlds και Welcome to dying είναι τα τραγούδια που θα ακουστούν πρώτα. Και το Nightfall που ακολουθεί κάνει το κοινό να κουνηθεί λίγο παραπάνω από την θέση του. Ζωντανό κοινό είναι κάτι που δεν βλέπουμε σε πολλές συναυλίες ακόμα και αν τα ονόματα επιτρέπουν μια εξωτερίκευση παραπάνω. Να τραγουδήσεις δυνατά και να χτυπηθείς, να γίνει μια υπόθεση συνόλου, από την πρώτη γραμμή μέχρι τις πόρτες εισόδου και ας μην βλέπεις. Τεντώθηκα πολλές φορές για να το παρατηρήσω αυτό και πράγματι έτσι ήταν. Ακόμα και στο πατάρι που όσο και αν είναι δυνατή η μουσική εκεί παίρνεις από ήχο κάτι λιγότερο, ο κόσμος συμμετείχε. Οι Blind Guardian μέχρι εκείνη τη στιγμή και στα τραγούδια που θα ακολουθούσαν έδιναν τον πολύ καλό εαυτό τους. Και ο κόσμος ήταν εκεί για να τραγουδήσει μαζί τους Nightfall, Majesty, Time Stands Still, Mordred’s Song που θα ακολουθούσαν.
Κάπου – κάπου στα διαλλείματα μεταξύ τραγουδιών ο Kursch θα ξεκούραζε τους υπόλοιπους, χαλαρώνοντας τους από την ένταση των κομματιών με λίγη κουβεντούλα προς τους Έλληνες. Το «ευχαριστώ» που μαθαίνεται και λέγεται εύκολα, κάποια εγκωμιαστικά για την ελληνική κουζίνα, κάποιες αναφορές στην παιδική του ηλικία, τότε που το δεξί του χέρι έπαιρνε στην τουαλέτα την μορφή γυναίκας στην οποία είχε δώσει και όνομα. Μια ενημέρωση πως κάποιος τεχνικός πίσω από τα drums είχε τα γενέθλιά του από τον Kursch. Το γεγονός παρότρυνε όλο, περίπου, το Fuzz να του τραγουδήσει το “happy birthday” που παρεμπιπτόντως αποτέλεσε παρεξήγηση επειδή τα φώτα έπεσαν στην μεριά του Frederik Ehmke (drummer), όλοι νόμιζαν πως πρόκειται για αυτόν και για ακούστηκε το “happy birthday dear drummer”.Όλα όμως κινούνταν στην κοινή ομολογία από την μπάντα πως αυτό που έπαιρνε από τον κόσμο μάλλον είναι ότι καλύτερο για την φετινή περιοδεία από πλευράς συμμετοχής κοινού και αυτό δεν ήταν κάτι που το έβλεπαν για πρώτη φορά από τους έλληνες.
Μετά το Mordred’s Song οι τόνοι θα πέσουν και οι ηλεκτρικές κιθάρες θα γίνουν ακουστικές, ενώ αναγγέλλεται το αγαπημένο A Past and Future Secret. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα μάτια μου άρχιζαν να δακρύζουν, μάλλον θα πρέπει να είναι από την πευκίτιδα που με ταλαιπωρεί σκέφτομαι και δεν δίνω άλλη συνέχεια στο γεγονός. Είναι 22:15 και ενώ έχουμε συμπληρώσει περίπου μια ώρα από τότε που ξεκίνησε η συναυλία θα ακουστεί το Lost in theTwilightHall και αυτό θα δώσει την θέση του στα Tanelorn, Valhalla, Turn the Page και του δημοφιλούς Imaginations from the Other Side.
Μέχρι τις 23:10 που η συνάντηση αυτή θα αποτελεί ιστορία θα ακουστούν τέσσερα ακόμη κομμάτια. Ένα από τον τελευταίο δίσκο και τρία χιλιοτραγουδισμένα κομμάτια: (The Bard’s Song) Into The Forest, (The Bard’s Song) The Hobbit και το Mirror Mirror που γίνεται χαλασμός στο άκουσμά του και οι μέχρι τότε σταθερές θέσεις των θεατών δεν θα ήταν πια σταθερές. Ήταν ο καταλληλότερος αποχαιρετισμός σε αυτούς που δεν θα έβλεπαν ξανά για φέτος τους γερμανούς.
Blind Guardian set list:
Sacred worlds
Welcome to dying
Nightfall
Majesty
Time Stands Still
Mordred’s Song
A Past and Future Secret
Lost in the Twilight Hall
Tanelorn
Turn the Page
Imaginations from the Other Side
Encore:
Wheel of Time
(The Bard’s Song) Into The Forest
(The Bard’s Song) The Hobbit
Mirror Mirror
Επιμέλεια: Θανάσης Καμπάνης
